ZAAG DIE LIJSTTREKKERS MAAR EENS DOOR OVER HUN SPINDOCTORS

Pieter Omtzigt wil alleen meedoen aan verkiezingsdebatten met maximaal drie deelnemers. Of vier. Of zes. Ik kwam deze drie getallen tegen in de media. Hoe het ook zij, hij wil in de debatten minder geschreeuw en meer diepgang. Het zou een verademing zijn als hij zijn zin kreeg.

Opnieuw scoort Omtzigt als de man die alles anders wil. Als hij zijn zin krijgt zullen de omroepen -als ze alle lijsttrekkers aan bod willen laten komen- meer tijd moeten inruimen voor meer debatten. Krijgt hij zijn zin niet, dan blijft hij lekker weg en scoort hij als de onwrikbare, rechtschapen politicus die zijn eigen lijn trekt. Zou hij al een spindoctor hebben? Dit lijkt me topspin. Onwrikbare Pieter kan immers prima zonder die debatten. Hij is Neerlands Hoop voor overlopend CDA- en aanverwant volk.

Heeft hij er al ééntje?

Echt debat
De Volkskrant schreef dat het niet aan de omroepen ligt dat onze verkiezingsdebatten zo oppervlakkig zijn. Dat krijg je met zoveel politieke partijen. Zou het? Volgens mij verzaakt de publieke omroep zijn plicht. Die moet veel meer tijd uittrekken om de lijsttrekkers rustig hun verhaal te laten vertellen en hun de nieren te proeven. Dat kan als de publieke omroep de laatste weken voor de verkiezingen elke avond meteen na het achtuurjournaal daarvoor twee uur uittrekt. Dat moet de democratie de publieke omroep waard zijn.

…topspin…

In de diepte
Het hoeven geen debatten te zijn van lijsttrekkers tegenover elkaar. Dat wordt toch maar elkaar vliegen afvangen. Zet liever elke lijsttrekker een uur (of twee) tegenover deskundigen op de relevante beleidsterreinen en laat ze onder een onafhankelijke gespreksleider maar eens lekker in de diepte gaan. Er mag ook best een journalist bij, maar niet zo’n hijgerige. Geef de politici de tijd en vang ze niet op onnozelheden van het kaliber ‘hoeveel kost een brood’, waarover Job Cohen ooit struikelde bij Nova.

Hoop van weleer

Nieuwe hoop?

Neerlands enige echte hoop

Schreeuwdebatjes
Helaas kun je er donder op zeggen dat de meeste kijkers zulke diepgravende gesprekken voor gezien zullen houden. Daarom dacht ik eerst: zend ze maar uit op NPO Politiek, die zender is daar tenslotte voor. Nieuwswaardige hoogtepunten van zulke debatten zullen ongetwijfeld hun weg vinden naar de andere media. Maar ik twijfelde en dacht: verdomme, waarom wijken voor de kijkcijferterreur? Nederland 1 of 2 dus. Daarnaast blijft er nog genoeg tijd over voor sport, First Dates of De gevaarlijkste wegen.

Demagogen
Het voordeel van zulke gesprekken is dat de demagogen onder onze lijsttrekkers geheid door de mand vallen. Laat Wilders naar eens uitleggen hoe hij asielzoekers buiten de deur wil houden. Maar je weet meteen ook wel dat Blonde Geert er niet over piekert om te komen. Die gaat liever naar de schreeuwdebatjes, die de commerciëlen zullen blijven programmeren voor de politici die daar nog zin in hebben. Allemaal, ben ik bang, minus Omtzigt.

Geef mij maar …….

Spindoctors
Helaas blijft ook in zo’n opzet nog altijd een rol weggelegd voor spindoctors. Dit is een abject soort mensen die vreselijk trots zijn op hun beroep en regelmatig mogen opscheppen in de media over hun successen. Een voorbeeld is de afschuwelijke Jack de Vries, een CDA-gluiperd van het zuiverste water, die zijn CDA-baas Balkenende had ingefluisterd dat hij in zo’n schijndebatje met zijn PvdA-opponent moest zeggen: Meneer Bos, u draait en u bent niet eerlijk. Deze briljante trouvaille schijnt de verbouwereerde Bos zijn verkiezingszege te hebben gekost.

……dit soort ……..

Zeven lullen
Op dat wapenfeit is die Jack de Vries zo trots als een aap met zeven lullen. Tussen Balkenende en Bos is het nooit meer goed gekomen, tot schade van de bestuurbaarheid van het land. Daar zitten die spindoctors niet mee zolang ze hun bazen maar met lepe trucjes kunnen laten scoren. De journalistiek is medeplichtig door mannen als De Vries zelfs jaren later nog steeds voor de microfoon te halen om over hun heldendaden uit te weiden. Alsof het mensen zijn die een eerbaar beroep uitoefenen.

……..spinnen.

Tuk
De diepgravende gesprekken die ik me voorstel hoeven niet uitsluitend over ‘de inhoud’ te gaan. Graag zie ik de lijsttrekkers doorgezaagd over hun voorbereiding, hun spindoctors, welke opdrachten ze van dat uitschot hebben meegekregen en waarom ze dat nodig hebben en verantwoord vinden. Waarom ze niet gewoon zichzelf kunnen zijn. Als ze eerlijk antwoorden zal dat uitmonden in een aanval op de parlementaire kluitjesjournalistiek, dat deel van het Binnenhofse journaille dat met zijn scoringsdrang uit is op uitglijers, soundbites en sensatie. Het zou een verademing zijn als ze dat aankaarten.