In het zweet uws aanschijns zult gij brood eten. Dit is wat God zei na de zondeval. Het is niet een van de tien geboden; het is een gegeven, een goddelijk axioma. Gij hebt het er maar mee te doen, aldus God, net als met natuurwetten. Daarom was ik o zo blij toen ik bij de presentatie van het nieuwe coalitieakkoord hoorde dat de hardwerkende Nederlander weer helemaal terug is.
Ooit was de hardwerkende Nederlander een VVD-icoon, nu is hij de oogappel van alle vier de coalitiepartners. Omdat ik zelf als pensionado al jarenlang brood eet zonder een poot uit te steken, kijk ik met argusogen naar de werkende klasse die het voor mij moet verdienen. Tot nu toe zag ik vooral mensen die twee keer per jaar op vakantie gaan naar de andere kant van de wereld, carnaval vieren en festivals aflopen. En mensen die het plukken van tomaten en komkommers, het uitbenen van varkens en het graven van sleuven uitbesteden aan buitenlanders.
Dat krijg je als je zelf nooit meer zweet. Dan raakt je blik vertroebeld door argwaan en de angst dat je pensioen er wel eens bij zou kunnen inschieten omdat anderen niet hard genoeg voor de welvaart ploeteren.
Het beestje
Maar nu zie ik het beter. Het kwartet Wilders, Yesilgöz, Omtzigt en Van der Plas heeft me gisteren gerustgesteld. Ze noemden het beestje herhaaldelijk bij de naam: de Hard Werkende Nederlander, met als extra specimen de Hard Werkende Boer. Dat zouden ze heus niet zeggen als hun aantal bij de stembusgang geen gewicht in de schaal zou leggen. Ze meenden het en geven de HWN’ers boter bij de vis. Extra verhoging van de brandstofaccijns aan de pomp blijft uit en de boer krijgt zijn rode diesel terug. Het eigen risico in de zorg wordt gehalveerd en de noeste werkers mogen straks minder belasting betalen.

Mijn vertroebelde blik had geen oog voor de hardwerkende Nederlander
Hengels
Het verdienvermogen van de HWN’r springt dus omhoog en dat is goed nieuws voor ons pensionado’s. Wij kunnen ons blijven baden in welvaart, gewoon op onze luie reet op terrasjes blijven zitten, tochtjes blijven maken op onze elektrische fietsen, musea blijven bezoeken en onze hengels blijven uitwerpen in onze vaarten en kanalen. Of wat we anders maar zouden willen.
Het mes er in
Het aantal HWN’ers is substantieel, maar er zijn ook anderen. Ik heb ik wel eens gelezen dat slechts een kwart van de bevolking werkt. De rest is kind, kinds, ziek, zwak of misselijk, uitkeringstrekker, student, uitvreter, tuig, pensionado of een heleboel van die dingen tegelijk. Dat is zwaar overdreven, maar er zit wat in. Dat heb ik zelf gezien toen ik nog werkte. Lang niet alle collega’s lieten de handjes wapperen. Eigenlijk was ik de enige. Dan heb ik het nog niet eens gehad over onze ambtenaren. Goed dat de nieuwe coalitie 25000 stuks de rijksdienst uit schopt. Er zijn genoeg hardwerkende externe adviseurs die hun taken graag overnemen.

….. eigenlijk was ik de enige die de handjes liet wapperen …..
Uitlaatklep
Dan doemt meteen de vraag op: moeten al die nietsnutten toch de belangrijkste beloning opstrijken die de nieuwe coalitie de HWN’er in het vooruitzicht stelt? Ik doel natuurlijk op de 130 km per uur die we straks weer mogen rijden op onze snelwegen. Nieuw Bruin voelt haarscherp aan dat hardrijden de HWN’ers rechtens toekomt. Voor deze mensen is dat de expressie van hun emoties, een essentiële uitlaatklep. Maar komt het mensen die geen flikker uitvoeren ook toe? Getver, wat een gotspe.
Eerlijk is eerlijk
Daarom een suggestie voor een kleine aanvulling op het coalitieakkoord: een HWN-vignet voor de hardwerkende automobilist. Alleen auto’s met zo’n vignet op de voorruit krijgen toegang tot de linker rijstrook van onze snelwegen. Ze mogen daar zo hard rijden als ze willen. Ook mogen zij aan de pomp met hun HWN-pas rode brandstof tanken, net als de boeren. De lagere accijns wordt gecompenseerd met hogere accijnzen voor de rest, die voortaan op onze wegen tussen de vrachtwagens mag voortsukkelen. Eerlijk is eerlijk. En terwijl de HWN’er weer ouderwets naar zijn werk scheurt springt de natuur aan de kant en schijnt de zon weer in Nederland.

Wie hard werkt verdient het vignet
Puin
Kamervoorzitter Martin Bosma is vast niet blij met de aanduiding Nieuw Bruin. Het doet hem denken aan de nazi’s. Maar over een paar jaar schrijft een nieuwe Pim Fortuyn Het puin van Bruin. Als poëzieliefhebber zal zelfs Bosma verguld zijn met zo’n dichterlijke boektitel.
3 reacties
Hardrijders zijn doodrijders. Zo niet van zichzelf dan toch wel van de ander. Hun motto: Ruim baan!
Ik vind wel dat het vignet alleen voor de duurdere diesel- en benzineauto’s beschikbaar moet zijn.
Hoop, lef, trots? Hol, loos, tandeloos. En Plasterk hoopvol, met lef en trots in de voetsporen van Rutte. Er is maar een klein verschil: Plasterk biedt al excuses aan vóór hij begint.
Me too!
Als HWP, Hard Werkschuwe Pensionado!