Mijn moedertaal is het Fries, daarin ben ik opgevoed. Dat was in de jaren vijftig en zestig nog net niet uitzonderlijk in Leeuwarden, waar veel Friestalige ouders overstapten op het Nederlands zodra er kinderen kwamen. Dit vanuit de gedachte dat dat boerenfries hun kroost een mooie toekomst in de weg staat. Als ze daar gelijk in hadden zou dat de deerniswekkende toestand kunnen verklaren waarin ik verkeer als stukjesschrijver voor de kat z’n viool.

Om diezelfde reden deinzen veel moslimouders in ons land er nu voor terug om hun kinderen Mohammed, Fatima, Ibrahim of Aisha te noemen. What’s in a name? Ze kiezen liever gangbare namen als Wesley, Yara, Emily en Noah. Ze zouden wel gek zijn hun kinderen Jan, Piet of Klaas te noemen, dat doen de autochtone Nederlanders ook niet meer. Tel uit je winst. Ik geloof graag dat Emily Talhaoui snel een baantje krijgt en ook zo’n Dilan Yesilgöz vindt vast nog wel eens een fatsoenlijk baantje.
Moslimnamen
Ik zou hieraan geen aandacht besteden als ik in de Volkskrant van 18/1 niet een interview met ene Ibrahim Sbaa had gelezen. Deze geschiedenisleraar heeft op een filmpje op Youtube (of zo) moslimouders opgeroepen hun kinderen moslimnamen te blijven geven. Zijn redenering: omarm je eigen namen, geschiedenis, cultuur en je keuken, wees trots op wie je bent, zo creëer je sterke personen die straks vanuit hun kracht meedraaien in de samenleving. Dus gewoon Mohammed, Abdullah of Fatima.

Volkskrant 18 januari 2025 pag. 7
Telegraaf
Misschien heeft hij daar gelijk in, maar ik vermoed dat Sbaa vooral een strijdbare man is die naar zijn doel toe redeneert. Hij houdt van rechte ruggen, niet van duiken. Dankzij dat filmpje van hem krijgt hij volop de gelegenheid dat te bewijzen. De Telegraaf pikt het filmpje op en kopte: Salafistische leraar roept moslimouders op niet te integreren: ‘Nederlandse voornaam is taboe’. Waar halen ze toch altijd weer dat dikke hout vandaan waarvan ze hun planken zagen?
Appeltje Nobel
Sbaa kwam meteen in het geweer en dreigde met een proces omdat hij dit had beweerd noch bedoeld. Op zijn website heeft de krant daarna die kop gewijzigd en een reactie van Sbaa gepubliceerd. Noem het een vorm van inbinden. Ik weet niet of Sbaa het hierbij laat; mogelijk heeft hij het te druk met een andere appeltje dat hij nog moet schillen. Dat is staatssecretaris Jurgen Nobel van de VVD, de man die hier te landen de integratie in goede banen moet leiden. Nobel deelde het Telegraafartikel meteen op zijn persoonlijke X-account en ten overvloede ook nog op dat van zijn ministerie. Als laatste salvo noemde hij in de Telegraaf Sbaas oproep ‘verwerpelijk’: ‘Hij roept anderen op de rug toe te keren tot de samenleving’, aldus Nobel. Sbaa eist nu ook van Nobel rectificatie.

Koning Jurgen doet stoer, maar wordt bij voortduring gepiepeld en in de zeik genomen
Elon
De staatssecretaris broedt nog op een reactie. Hij zit in een moeilijk parket, want zoals u weet is Nobel de naam van de koning in de Vlaamse sage van Reynaart de Vos, u weet wel, die leeuw die door Reynaart bij voortduring wordt gepiepeld en in de zeik genomen. Nobel is dus een Vlaamse naam die er niet best op staat. Het kan niet anders of zijn ouders hebben hem daarom de oerdegelijke Hollandse voornaam Jurgen meegegeven. Nobel is kortom niet de man die hier objectief tegenaan kan kijken. Dat verklaart misschien ook dat hij de officiële X-account van zijn departement gebruikte om zijn gal te spuwen. Daarmee wordt gal beleid. Helpt dat de integratie? Een normale bewindsman zou dat wel uit zijn hoofd laten. We zijn gezegend met zulke staatssecretarissen. Elon is vast trots op hem.
Wegwezen
Uiteraard heeft ook Wilders gereageerd. ‘Niet integreren, dan wegwezen’, aldus Wilders. Van Geert verwacht je niet anders. Die man is zo goed geïntegreerd dat hij zich moet laten omringen door bodyguards. Voor hem zit wegwezen er niet meer in, dus moeten anderen maar opsodemieteren. Heel anders ligt het met VVD-leider Dilan Yesilgöz, die het Telegraafverhaal via haar sociale media meende te moeten verspreiden.
Rechts vuurtje opstoken
Dilan, van Koerdisch-Turkse afkomst, is het op inhoud vast wel eens met Sbaa. Als zij moeite had gehad met haar Turkse naam had ze die van haar man wel aangenomen en Dilan Zegerius geheten. Haar naam heeft haar loopbaan niet in de weg gestaan, zelfbewustzijn heeft ze genoeg, eerder teveel als je het mij vraagt. Maar in plaats van Sbaa te steunen neemt ze de gelegenheid te baat om een smeulend rechts vuurtje op te stoken.

Eucalypta
Zien we hier een wedstrijdje met Geert wie het verste kan pissen? Ik denk het. Ze kan dat nooit winnen. Wij zijn de echte verliezers, omdat we de onwelriekende dampen opsnuiven en de nattigheid voelen. Maar daar trekken politici van dit allooi zich niks van aan. Ooit noemde ik haar Yeuzelköt; dat had ik niet moeten doen, het was veel te aardig. Mijn vriend Gerrit W., die sinds kort niet meer onder ons is, want als vergevorderde zeventig-plusser zie je ze om je heen bij bosjes sneuvelen, had een betere naam bedacht: Eucalypta. Die vrouw is immers zo vals als een heks.
Tsjoenster
Bij het schrijven van dit stukje schoot het woord tsjoenster me te binnen. Mijn goede vader gebruikte het nog; tegenwoordig zullen weinig Friezen hem dat nadoen. Dat krijg je met verwaarloosde talen. Ik zocht het op in het (24-delige!) Wurdboek fan de Fryske Taal. Het betekent toverheks. Het verschil tussen een heks en een toverheks is moeilijk aan te geven; beiden heten te beschikken over bovennatuurlijke krachten. In het geval van Yesilgöz gebruik ik ‘heks’ volgens de tweede definitie die Van Dale geeft: gewoon als scheldwoord. Godzijdank kan ze niet toveren.
2 reacties
👍🏻
Willem die Madocke maecte zal trots op je zijn.