Zoals een goede kastelein niet drinkt, zo gelooft een goede paus niet in god. Daar zijn ze allebei te slim voor. Maar soms moeten ze er toch aan geloven.
De wereld telt zoveel kasteleins, dat er de afgelopen dagen ongetwijfeld honderden zijn overleden. Daar hoef je dus niks achter te zoeken. Maar het is wel verdomd toevallig dat de paus en topkok Jonny Boer in één en dezelfde week naar de eeuwigheid overstaken. De één was heraut van soberheid, de ander van de verfijnde culinaire decadentie.
Eenvoudige uitvaart
Katholieke geestelijken staan niet bekend om hun sobere levensstijl. Niet voor niets heet iemand die houdt van veel lekker eten en drinken een smulpaap. Paus Franciscus vormde daarop een uitzondering. Hij omarmde de soberheid en dat zag je aan zijn uitvaart, die op zijn verzoek eenvoudig werd gehouden. Al die staatshoofden, kardinalen en bisschoppen op de eerste rang, soberder kon het niet. Op eigen verzoek droeg de paus over zijn rode bisschopskleed slechts één Houten Jas. De pausen die hem voorgingen lagen altijd in drie kisten. Ook liet hij zich niet in de Sint Pieter bijzetten, maar in de Santa Maria Maggiore. Op tv konden we zien hoe de rouwstoet het Colosseum passeerde. Nietig stak de aangepaste pausmobiel af tegen het imposante gebouw. Precies zoals de paus het gewenst heeft.
Hans Klok
Op de tv hoorde ik een vrome katholiek (die het kon weten en daarom mocht opdraven om zijn duit in het zakje te doen) beweren dat het een ‘knipoog van God’ was dat de paus stierf tijdens de Pasen. God had hem uit het leven genomen precies op de dag dat we Jezus’ opstanding uit de dood vieren. Dat kon geen toeval zijn. Wees er dus op voorbereid dat bedevaartgangers Franciscus’ kist straks met open deksel leeg aantreffen, net zoals tweeduizend jaar geleden de steen voor Jezus’ lege graf was weggerold. Slim trouwens om dan maar één kist te nemen, want drie deksels zouden zelfs Hans Klok te machtig worden.
Koninkrijk voor allen
Die opstanding betekende niet dat Jezus vervolgens op aarde zou rondlopen. Het was alleen maar een signaal, een teken van God dat hij het eeuwige leven kreeg. Dat krijgt ook Franciscus tot zijn eigen stomme verbazing. En omdat ons allen het Koninkrijk Gods wordt beloofd, mits wij ons niet al te zeer misdragen, durf ik met een gerust hart te beweren dat hij daar nu Jonny Boer aantreft. Alles volgens Gods plan-met-een-knipoog.
Hemelse gerechten
Het hemelse gerecht heeft zich te langen leste, ontferremd over mij en mijn benarde veste, dichtte Joost van den Vondel in de Gijsbrecht. Nu is het aan Jonny om zich met zijn hemelse gerechten over Franciscus te ontfermen na diens bevrijding uit dat benarde Vaticaan. Eindelijk mag Franciscus ook eens smulpaap zijn. Een beloning van jewelste na zo’n sober bestaan. Als dat geen knipoog van God is….
…Jezus (l) prikt ook een vorkje mee…
Jezus prikt misschien ook een vorkje mee, mits er goed glas worden geschonken. Het hoeft geen grand cru te zijn, maar hij drinkt graag een wijntje zonder flauwe kul, zoals hij dronk in ’t wijnjaar nul, zoals wij weten dankzij Koot en Bie.
Aan de bar
Op een afstandje staat God aan de bar en kijkt tevreden toe. Opzetje geslaagd. Hij leegt zijn glas, veegt het schuim uit zijn snor zegt tegen de kastelein: ‘Tap nog maar eens in. En neem er zelf ook één.’ De kastelein tapt twee pilsjes. Wie zei er dat in de hemel geen bier is?
1 reactie
Het grote voordeel van goddelijk ‘Eten in de Hemel’, met Jonnie Boer ‘achter de kachel’ (is er trouwens wel vuur in de hemel?) is het ontbreken van een gigantische nota. Dat was op aarde voor de minder welgestelden onder ons toch de gigantische kater na afloop van de smulpaperij in ‘De Librije’, ook wel de hemel op aarde genoemd.
De aanwezigheid van bier in de hemel lijkt me stug. Bier is nu eenmaal geen godendrank, maar wel geschikt voor dat andere hiernamaals. Daar is het veel drukker dan in de hemel en er wordt door de slechteriken menig Duveltje gulzig naar binnen geklokt. Voedselbereiding is daar ook het probleem niet. Vuur genoeg.