REEËN OF ROZEN, DAT IS DE KWESTIE

In onze achtertuin zien we met regelmaat reeën passeren. Ik zeg tegen de vrouw, vrouw, zeg ik, die beesten vreten je rozenknoppen op, laat me ze afknallen. Daar wil ze echter niets van weten, ook al zijn het háár rozen, niet die van mij. Dan moet je ‘t ook zelf maar weten, mopper ik.

Reeën of rozen, dat is de kwestie. De vrouw is tegen de jacht. Laat ze dit stukje niet lezen. Wat mij betreft zijn reeën een gesel voor mens en medemens. In Drenthe, waar ik woon, maken dik 10.000 exemplaren de wereld tot een hel. Ongeveer een kwart ervan wordt jaarlijks doodgeschoten en dat is driekwart te weinig. Ze richten alleen maar schade aan, aan jonge fruitbomen, landbouwgewassen en aan onze rozen. Om over onze auto’s nog maar te zwijgen. Jaarlijks springen dik 750 reeën voor een auto. Bang! Baf! Het zal je maar gebeuren. Je schrikt je wild! Kunnen die beesten niet uitkijken?

In het rapport van Faunabeheereenheid Drenthe staat dat er in de periode 2018-2022 te veel bokken worden geschoten. Waarom verbaast me dat niks?

Wetenschappelijk
De Drentse jagers zijn die botsingen meer dan zat. Alle reden dus om het geweer uit het foedraal te halen. Dat kun je lezen in hun Faunabeheerplan Ree Drenthe. Vroeger hadden de jagers nog een verantwoord wildbeheer in het vizier. Ze moesten helaas wel jagen, het was voor de ree (de haas, de fazant, enz.) zijn eigen bestwil. The noble art of wildlife management, zeg maar. Tegenwoordig echter willen ze het ree beheren ter bescherming van de auto. Ze willen de reeënstand uitdunnen tot er nog maar 600 reeën per jaar voor onze auto’s springen. Hoe ze op dat getal komen staat niet in hun beheerplan. Ook weten ze niet of het afschieten echt helpt. Daarom beweren ze dat het hun gaat om een wetenschappelijk experiment. Persoonlijk heb ik liever nul botsingen, dus schiet alle reeën maar dood. Daar heb je geen wetenschap voor nodig. Tevens is het beter voor de rozen. Het allerbeste is het nog voor de reeën zelf; zij rusten in vrede en hoeven niet altijd maar weer onder de auto te komen, want dat is ook niets gedaan.

Ammehoela!
Nu is de ree (het ree mag ook) een beschermd dier, je mag er niet op jagen, tenzij je een ontheffing krijgt van de provincie. Met dat doel is dat Faunabeheerplan Ree geschreven. De provincie doet doorgaans niet moeilijk. Ook nu niet. Helaas was de ontheffing nog niet binnen of obscure clubjes als Fauna4Life en Animal Rights protesteerden bij de rechter. En die gaf hun godbetert gelijk. Hij (zij kan ook) vindt dat in het rapport niet is aangetoond dat de jacht het aantal aanrijdingen vermindert. Begin eerst maar eens met lagere maximumsnelheden, verkeersdrempels, wildsignaleringssystemen en wildspiegels, vindt de rechter. Ammehoela! Daar schieten jagers, boeren en rozenkwekers niets mee op en automobilisten worden er hoorndol van. Hoe gek zijn we geworden met elkaar? Iemand als Trump zou wel raad weten met zo’n woke rechterlijke macht.

Het Dagblad van het Noorden citeert gedeputeerde Van Dijk na de uitspraak van de rechter. Helaas vraagt de krant niet hoeveel aanrijdingen met reeën hij acceptabel vindt. Is zeshonderd oké? Of toch maar liever nul?

Bittere pil
Het vonnis is ook een bittere pil voor Egbert van Dijk, de BBB-gedeputeerde die de ontheffing afgaf. Dat deed hij naar eigen zeggen geheel en al op basis van het rapport van de Faunabeheereenheid. Kennelijk heeft de provincie zelf geen expertise in huis. Van Dijk wil nu samen met de opstellers op jacht gaan naar een een betere onderbouwing. Het is een bekende reflex: als iets niet deugt, moet je het deugend maken. Ik wens hem succes, want hij heeft het al zo zwaar.

BBB
Hij mag bijvoorbeeld ook al geen natuurvergunningen meer afgeven voor de aanleg van wegen, bedrijventerreinen en de bouw van woningen. Zelfs voor paasvuren wordt gevreesd. Kort gezegd: Drenthe zit op slot vanwege het stikstofprobleem, en dat is te danken aan zijn eigen BBB-voorvrouwen Wiersma en Van der Plas. Dit had hij niet kunnen dromen toen hij als goedwillende bestuurder aantrad in het provinciehuis. Zo gaat het in bijna alle provincies. Het leven van een BBB-bestuurder gaat niet over rozen.