OVERPEINZINGEN BIJ EEN AVONDKLOKJE

Iemand (ik noem geen namen, de privacy is hier gewaarborgd, daar kunnen ze bij de GGD nog een puntje aan zuigen) zei: “Zijzee, de wereld bezwijkt onder de problemen. Coronacrisis, klimaatcrisis, vluchtelingencrisis, armoedecrisis, informatiecrisis, noem maar op. Maar jij valt de mensen lastig met geleuter over wolvenhekken, zoenen op de werkvloer en andere flauwekul. Schaam je!”

Spreekster had gelijk. Ik had gedacht: iedereen wordt al doodgegooid met die onderwerpen, daar heb ik niets aan toe te voegen, dus laat mij maar over trivialiteiten schrijven. Maar point taken, ik schaamde me.
Wat te doen? Misschien kon ik er maar beter mee ophouden. Ongemakkelijk stond ik op uit mijn stoel, het was na negenen, tijd voor mijn gebruikelijke avondklokje. Ik pakte de fles en schonk een borrel in.

AstraZeneca
Niet dat ik over corona-en-omstreken geen gedachten heb. Maandagavond bijvoorbeeld nog, toen ik voor de televisie een Griekse eurocommissaris zag fulmineren tegen AstraZeneca. Op hoge toon eiste ze opening van zaken van de farmaceut die niet over de brug komt met de beloofde (met Europese miljarden ontwikkelde) Covid19-vaccins. Haar duimendik opgelegde suggestie dat het bedrijf in zee was gegaan met een hogere bieder vervulde me met heimelijke pret. “De voordringers verdrongen. Net goed”, dacht ik.
Bij deze herinnering klokte ik in één klok mijn avondklokje weg.

Bill Gates
Ik had me eerder doodgeërgerd aan het ongegeneerde ellebogenwerk van de rijke landen om als eerste de coronavaccins te bemachtigen, in de volle wetenschap dat de arme landen met lege handen zouden achterblijven. Eigen volk eerst, het recht van de rijkste. Stel je voor dat Bill Gates ze voor ons had weggekaapt. Die had al gewaarschuwd dat de rijke landen de vaccins niet alleen voor zichzelf mogen opeisen. Vergeefs natuurlijk. Hoe mooi zou het zijn als hij de vaccins niet alleen naar Afrika zou sturen, maar ook naar vluchtelingen die overal ter wereld in kampen wegrotten. Ach, als dat nu eens waar kon zijn.
Ik schonk nog eens in. “Jij ook?”, vroeg ik. Misprijzend schudde ze nee. Ik sloeg hem in één teug achterover.

Rutte
Ik dacht aan de vluchtelingen op Lesbos, die aanvankelijk in kamp Moria zaten. Na een brand schuilen ze nu in tenten in de modder tegen de winter. Nederland was in zijn oneindige goedheid bereid honderd alleenstaande kinderen asiel te verlenen. Ze moesten wel in mindering worden gebracht op het totaal aantal vluchtelingen dat we willen opnemen. Nu blijkt Broekers-Knol die honderd niet eens te kunnen vinden. Wat een medemenselijkheid! “Dat vluchtelingenprobleem lossen we op”, riep Rutte vlak voor de Turkije-deal in 2016. Inderdaad, zolang ze in Turkije en Griekenland vastzitten, is het wonderwel opgelost.
Uit pure frustratie tapte ik nog eens bij.

Dweilen
Van alle kanten wordt voorspeld dat we nog veel meer vluchtelingen krijgen als de opwarming van de aarde doorzet. Dat doet-ie en dat weten we. Daarom was er deze week een digitale wereldtop onder Nederlandse leiding over waterbeheer en dijken bouwen. Daar is Nederland al anderhalve eeuw toonaangevend in en dat willen we weten, vooral omdat we daar veel geld mee kunnen verdienen. Vol trots presideerden Rutte en Cora van Nieuwenhuizen, onze minister van verkeer en waterstaat, deze mondiale snelcursus dweilen met de kraan open.

Complot
Diezelfde Cora wilde desgevraagd nog wel toegeven dat we allereerst minder broeikasgassen moeten produceren. Dat je dat nooit moet geloven uit de mond van een VVD-er bleek meteen toen ze volhield dat ze Luchthaven Lelystad (LuL) gaat openen zodra we na corona weer als vanouds kunnen vliegen. Dit gevlieg, zo heb ik me laten vertellen, heeft dubbele consequenties. Want we komen nooit meer van de pandemieën af als we zo lustig met z’n allen de hele wereld over blijven vliegen. Vooral niet als we arme landen vaccinloos aan hun lot overlaten zodat de covids daar alle tijd krijgen om te muteren. Het ligt dus niet voor de hand dat overal ter wereld regeringen hun vliegsector redden met miljardenleningen (die later worden kwijtgescholden). Je moet haast wel geloven geloven dat onze leiders willens en wetens doorgaan met het ophalen van virussen. Vind je het gek dat de complottheorieën op de sociale media gedijen?

Steeds scherper
Al deze overdenksels sprak ik hardop uit, niet weinig tevreden met mezelf omdat ik in één grote haal de coronacrisis, de armoedecrisis, de vluchtelingencrisis, de klimaatcrisis en op de valreep zelfs de informatiecrisis had aangestipt. Ik leegde mijn glas en ging alles steeds scherper zien. “Wat een relevantie! Alles in één bezield verband”, riep ik. Ze keek me peinzend aan. “Het bezielde verband van een beschonken brein”, zei ze. Grapje; ze heeft beslist gevoel voor humor.
Ik pakte de fles voor een allerlaatste avondklokje en hield hem omhoog.
“Nog steeds niet?”
“Eentje dan”, zei ze met een zucht .
Ik besloot alles op te schrijven.

4 reacties

Naar het reactie formulier

    • egbert huiting op 5 februari 2021 om 11:40
    • Reageer

    We zitten in dit “rijke” land op een dwaalspoor.
    Volksvertegenwoordigers zijn volksmenners geworden.
    De buurman is een een verre kennis naast de deur.
    Empathie is geworden tot haat en nijd.
    Geld is zalf voor de wonden van de rijke.
    Toch blijf ik volhouden dat er in mensen iets goeds schuilt.
    Zelfs niets is iets.

    • Jos op 30 januari 2021 om 12:38
    • Reageer

    Beste Piter,

    Alle zaken die jij opnoemt en intens verbinding met elkaar hebben, doen ons beseffen, als we tenminste bereid zijn
    erover na te denken, dat we één aardbol bevolken. Het enige wat ik op mijn plek kan doen is: zorgvuldigheid betrachten met alles wat mij omringt. Consuminderen. Binnenkort op de juiste partij stemmen. M.b.t. Lelystad hebben plaatselijke partijen actie ondernomen
    en bijdragen gevraagd om de rechterlijke macht in te kunnen schakelen om de leugens en misleidingen aan te vechten. Voor Cora voel ik totaal geen genegenheid, ik geloof dat zij stokdoof is voor argumenten die er terdege toe doen. Uit principe wil ik ABSOLUUT niet vliegen, er zijn organisaties die ik vertrouw en mij op de hoogte brengen waar actie absoluut noodzakelijk is waarvoor geld nodig is en betrokkenheid.
    Gelukkig heeft Shell in Nigeria toch ongelijk gekregen.
    Soms moet ik, zonder borreltje, me geruststellen met de gedachte: Ik doe op mijn plek wat ik doen kan.
    Ik vond jouw artikel heel goed, het bracht de immense problematiek mooi bij elkaar en laat overduidelijk zien dat
    alles met elkaar samenhangt.
    Dank je wel.

    Hartelijk groet,
    Jos Riemersma-Tonnaer

    • Menno Samplonius op 29 januari 2021 om 18:58
    • Reageer

    Jenever, jenever
    Ik zuip me te barsten
    Maar ik ga gewoon door
    Mijn lever, mijn lever
    Het wordt echt mijn dood nog
    Dus waar doe ik het voor

    Vroeger dronk ik altijd prik
    Nu ik groot ben liever een kick
    Ik lig vaak onderuit gezakt
    Maar je krijgt zulk fijn contact

    Jenever, jenever
    Enzovoort. Burp.

  1. Zoals het klokje thuis tikt….

Laat een antwoord achter aan Jos Reactie annuleren

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd.