Het provinciaal bestuur van Drenthe wilde het enige edelhert in de provincie laten afschieten. Dat was bittere noodzaak, want het beest mocht eens tegen een auto aanlopen. “De verkeersveiligheid gaat voor”, zo verdedigde VVD-fractievoorzitter Willemien Meeuwisse het besluit van gedeputeerde staten. Maar onder druk van duizenden protesthandtekeningen trok de provincie de keutel schielijk in. Nu willen ze het edele dier verdoven en deporteren.
De VVD is groot voorstander van verkeersveiligheid, tenminste als er loslopend wild in het geding is. Andere risicofactoren zijn wat minder in zwang. Neem hardrijders. Het scheelt honderden doden per jaar als op alle autosnelwegen een maximumsnelheid gaat gelden van 80, op provinciale wegen van 60 en in de bebouwde kommen van 30 km per uur. Maar o! wat een ramp was het voor de VVD toen vanwege de beperking van CO2-uitstoot op de snelwegen een limiet van 100 moest gaan gelden. “Een verschrikkelijke maatregel”, noemde premier Rutte dat. De verkeersveiligheid speelde geen enkele rol in zijn overwegingen. Vandaar dat we VVDzijdank ‘s nachts op de snelwegen gewoon mogen doorscheuren zoals we gewend waren. Dat is bij uitstek tijdens de uren dat er wel eens een edelhert kan oversteken.
(foto prov. Drenthe)
VVD, doe je mee?
Dat ene edelhert leeft al twee jaar in Drenthe. Nooit iets gebeurd. Als Meeuwisse zo begaan is met de verkeersveiligheid kan ze beter een paar vroem-vroemers van de weg laten knallen. Als waarschuwing. Maar daar hoor je VVD-ers nooit over. Wat wil je, VVD staat voor Vroem-Vroem-Democraten. Ik heb het Rutte met trots horen zeggen.
Het veiligst is om alle personenauto’s en brommers te verbieden en over te stappen op bus, trein en fiets. Maar met zulke ideeën hoef je bij de VVD niet aan te komen. Bij niemand trouwens. Zou de auto ooit zijn toegelaten als zijn komst vooraf onderworpen was geweest aan een Milieu Effect Rapportage? Honderdwerf nee. Ik pleit ervoor het alsnog te doen. Willemien, denk out of the box en doe mee. Voor de verkeersveiligheid!
(Foto: iStock)
Is dat niet geweldig?
Wat wij in dit land wel maken is een SER, een Soorten Effect Rapportage. Daarin becijferen provincies de effecten van de komst van dieren naar hun grondgebied. Alleen in een aangeharkt land als Nederland bestaat zoiets. Enkele jaren geleden is al zo’n SER gemaakt voor grote hoefdieren in Drenthe. Die pakte in economisch opzicht fantastisch uit: als er edelherten worden uitgezet levert dat de Drentse recreatiesector 2,7 miljoen aan inkomsten op. Is dat niet geweldig?
Stuk in de kraag
U vraagt zich natuurlijk af: hoe kan dat? Overnachten die dieren in hotels en op campings? Huren ze recreatiehuisjes? Laten ze hun banden plakken bij de Drentse fietsenmakers? Eten ze in restaurants? Drinken ze koffie met krentenwegge op de terrasjes? Zuipen ze zich ‘s avonds een stuk in de kraag in de Drentse cafés? Niks van dat al, die sukkels doen niks anders dan toeristen lokken.
Wat is natuurbeheer toch mooi.
(foto: Hollandse Hoogte)
Natte vinger
Nattevingerwerk natuurlijk, die SER. Er stond ook nog in dat edelherten voor 50.000 euro aan landbouwgewassen gaan opvreten. Die zouden die arme dieren niet zelf betalen. Toen ontstond er ruzie, niet over de verkeersveiligheid, maar over wie de boeren moest compenseren. Daar zijn ze niet uitgekomen. Daarom is die SER nooit in provinciale staten vastgesteld. Die hebben hun lesje geleerd: “We gaan geen nieuwe SER opstellen, want daar is geen draagvlak voor”, zegt een woordvoerder van de provincie. “En zolang er geen SER is, hanteren we de nulstand!”
De nulstand?
Inderdaad, de nulstand. Noem het een eufemisme. Dit is het principe: elk edelhert dat het waagt zich te vertonen wordt vriendelijk doch beslist teruggeschoten in de nulstand. Wat is natuurbeheer toch mooi!
Droge vinger
Nog even die SER. Daarin wordt de aanwezigheid van een soort afgewogen tegen de veronderstelde effecten op natuur, recreatie, landbouw en, uiteraard, de verkeersveiligheid. Nu is de mens ook een soort. Hoe pakt zo’n SER uit voor de mens? Een droge vingeroefening:
Voor de natuur is de mens een ramp. Behoeft geen nadere uitleg.
Voor de verkeersveiligheid ook. Niet alleen rijdt de mens zichzelf voortdurend het ziekenhuis of crematorium in, ook doodt hij allerlei ander soorten. Wegkantonniers kunnen u er alles van vertellen, want zij scheppen, schrapen en peuteren de reeën, egels, konijnen, hazen, kikkers, padden en poezen ‘s ochtends van onze wegen.
(Foto: iStock)
Bak ellende
Dan de recreatie. Een dier kan tegenwoordig haast niet meer fatsoenlijk recreëren. Waar je ook komt, het gebrul van motorzagen, bladblazers, motorfietsen, autowegen en vliegtuigen verstoort de heilzame rust. Op mooie dagen loop je op stranden en in bossen over de hoofden, als je de files er naar toe al hebt overleefd.
Tenslotte de landbouw. Daar is de mens goed voor, want zonder hem geen landbouw. Dat is dan ook het enige pluspuntje. Want de landbouw voedt de mens en zo alle bijkomende narigheid. Los daarvan is de landbouw ook al buitengewoon schadelijk voor de natuur. Maar ook voor de recreatie, want in mest noch mais kun je recreëren. Recreatie is op haar beurt weer vernietigend voor de natuur. En omdat recreatie veel gemotoriseerd volk op de been brengt schaadt ze ook de verkeersveiligheid. Alles grijpt op alles in op desastreuze wijze. Wat een bak ellende. Waar wachten we op? Hoog tijd voor de nulstand.
Twee keer heel toevallig
Maar nee, laten we vooral een edelhert doodschieten. Of, helaas, maar ’t is niet anders, onder druk van 20.000 handtekeningen bewusteloos afvoeren. “Maar we gaan hem niet actief achternazitten, hoor”, zei een lijkbleke gedeputeerde. Dat betekent dus dat iemand die heel toevallig een verdovingsgeweer bij zich heeft heel toevallig het edelhert moet tegenkomen. Dat wordt dus niks. Ik denk dat dit nu het advies is van Willemien Meeuwisse: Automobilist, riskeer je leven niet. Mijdt Drenthe.
Sympathieke club
Het IVN (Instituut voor Natuurbeschermings Educatie) is een landelijke club die de natuur een warm hart toedraagt en dat gevoel wil doorgeven. In Drenthe bijvoorbeeld organiseert het IVN voor basisschoolleerlingen een dagje in het bos samen met de boswachters. Mark Tuit van het Drentse IVN zette de petitie op touw om het enige edelhert in Drenthe voor de dood te behoeden. Met veel succes. Maar die actie loopt door, om die bestuurders nog meer te doen verbleken. Zie: #welkomedelhertdrenthe
3 reacties
Tijdens de jacht in Tsjechië heeft een hert een geweer van een jager gestolen, stond een paar dagen geleden in de krant. Hij ontfutselde het wapen met zijn gewei. Lijkt mij ook wel iets voor het Drentse edelhert, deze bijzondere vorm van eigenrichting. Beter strijdend ten onder dan te worden aangereden door een kommaneukende automobilist.
Mijdt Drenthe!
Dat mijden is nou precies wat ons edelwild mannetje niet doet. Hij zwerft in zijn eentje door het ongastvrije Drenthe. Red hem. Haal hem een paar frisse hindes* uit de Oostvaardersplassen. Zal je zien hoe het oude land daar van opknapt.
* of herten als hij daar meer van houdt
Er valt altijd wel wat te zeiken. Zeker over domme Drentse deurskes zoals Willemien Meeuwisse. Maar ook over jou. Want je hebt niet goed opgelet bij Wim Verhoeven, vermaard docent op de School voor de Journalistiek. Of had jij meneer Blok? Hoe dan ook, de gebiedende wijs is in onze grammatica identiek aan de stam van het werkwoord. Dus: hoed u voor het edelhert en mijd Drenthe.
Als stijlvorm kun je natuurlijk kiezen voor antiek taalgebruik: komt allen tezamen, gaat heen en vermenigvuldigt u. Maar dan moet je dat wel volhouden en niet in de slotzin opeens keurig schrijven: riskeer je leven niet. Ben je consequent, dan schrijf je daar dus: riskeert je leven niet. Of dacht je dat die toegevoegde t alleen zou gelden als je meerderen aanspreekt? Riskeert uw leven niet. Ben je mal, die t hoort daar niet. Nooit. Rot op met die t.
Vandaag de dag schrijven (en zeggen) wij: kom hier, ga heen, vermenigvuldig u, doe uw best en meld u aan, of je nu één persoon aanspreekt of meerderen.
Wel weer een gezellig stukje, verder. Rijd ik over Drentse dreven, spot ik graag het edelhert. En dan dus fluks een extra dotje gas.