Zijzee wenst u gelouterde kerstdagen met veel paling op het menu
Hij zag het levenslicht op 19 februari 1898 in de kop van Noord-Holland. Geen wonder dat niet iedereen meteen begreep dat hier de herrezen Heiland neerstreek. Zijn wiegje was een stijfselkistje, zijn deken was een baaien rok. Zijn kiene oogjes koekeloerden naar de drie ouderlingen die op kraamvisite kwamen: broeder Balt, broeder Cas en broeder Melle. Zijn ouders waren overrompeld door dit hoge bezoek, want in hun orthodox-gereformeerde geloofsgemeenschap hadden deze heren hen nimmer een blik gegund.
Dankbaar namen ze de geschenken in ontvangst: een blok anijs, een kom palingoproer en een kruik walvistraan, waarmee zijn moeder zijn buikje inwreef. Ze hadden het kindeke Dorus willen noemen, maar nu hadden ze de engelen horen zingen. Louwrens ging hij heten, ‘de gelauwerde’.
Je bent de reïncarnatie van Jezus of je bent het niet
De vleet
De jongen groeide in armoe doch voorspoedig op. Al gauw zag hij zijn toekomst in de wonderbare visvangst. Je bent de reïncarnatie van Jezus of je bent het niet. Maar daar was hij zich nog niet van bewust. Hij trouwde een rijke vrouw, kocht van haar geld een kotter en voer ermee over de zeeën, ving haring, schol en wijting bij de vleet, dankte de Heer voor Zijn zegeningen en leefde tevreden zijn eenvoudige bestaan. Toen gebeurde er iets.
Drijfzand
Aan wal, lopend op weg van zijn schip naar huis, zag hij zijn gebruikelijke pad plots versperd door een poel drijfzand. Wat te doen? Hij besloot te vertrouwen op de Heer en stapte onverschrokken voorwaarts. En zowaar, het drijfzand droeg hem, hij liep als Jezus over het water. Het was dit onmiskenbare teken dat de nog in hem sluimerende overtuiging wakker riep dat hij de reïncarnatie was van God en diens zoon.
Een nieuwe tijd was aangebroken, die van
de Zachte Krachten
Hallelujah!
Zijn kotter verkocht hij en op de Dappermarkt in Amsterdam zette hij een viskraam op: Paling van Lou. Al wie het wilde horen vertelde hij over zijn roeping. Velen negeerden hem, anderen voelden zich geroepen. Lou de Palingboer werd een begrip, gehoond en bejubeld. De spot verdroeg hij, evenals andere offers die hij moest brengen. Zo moest hij zijn eerste vrouw verlaten voor een nieuwe gade, Mien, die hem hartstochtelijk aanbad. Zijn aanhang groeide tot 600 volgelingen. Al zijn discipelen koos hij vrouwen. Een nieuwe tijd was aangebroken, die van de Zachte Krachten. Dit was pas een wonderbare visvangst! Hallelujah!
Preïncarnatie
Hij kreeg een nieuwe openbaring toen Mien in het ziekenhuis belandde. Ze leek reddeloos verloren, maar de Here sprak tot Lou: Ik ben in u en met u. Lou voelde de genade in zich stromen en gaf die door aan Mien. Ze genas. De gelovigen stroomden na dit wonder toe.
In Lou ’s geloofsgemeenschap was geslachtelijke gemeenschap taboe. ‘Alle passie gaat naar God Lou’, was het credo. Lou predikte voort, onderwijl sigaren rokend en jenever drinkend, zijn versie van de wijn, die zijn preïncarnatie uit water schiep. Zijn vrouwelijke volgelingen blies hij De Geest in via het zogenaamde ‘aanliggen’: zij vleiden hun lichamen tegen het zijne, waarna hij zijn stromen Gods in hen liet overvloeien. Lous erecties symboliseerden de wederopstanding (Resurrectio) en zijn ejaculaties de uitstorting van de heilige geest (Ejaculatio Spiritus Sancti). Zelf beleefde hij er geen genot aan, voor hem telde uitsluitend dat hij Gods werk deed.
Zelf beleefde hij er geen genot aan, hij voldeed uitsluitend aan zijn Goddelijke missie
Jezus’ tanden
Lou is onsterfelijk, net als Jezus. God liet hem twee keer zo lang leven en zonder kruisiging in vrede sterven. Een bewijs te meer van Zijn Goedheid. Toch zijn er nog altijd mensen die niet in Lou zijn. Ze wijzen op zijn voorkomen: een kaal, morsig mannetje met een gebit als een kerkhof. Zo heel anders dan Jezus met zijn weelderige haardos en knappe gelaatstrekken. Maar wie heeft ooit Jezus’ tanden aanschouwd? God kiest voor de onaanzienlijken; het innerlijke overwint het uiterlijk. De bewijzen dat Lou God is zijn talrijk en onweerlegbaar: het stijfselkistje; de drie ouderlingen; het lopen op drijfzand; de genezing van Mien; de schrikbarend teruggelopen palingstand sinds zijn verscheiden; de musical Palingboer Superstar.
Gelouterd
Het heeft eeuwen geduurd voordat het christendom voet aan de grond kreeg. Nog lang niet is de hele wereld gekerstend. Even lang zal het duren alvorens zij gelouterd zal zijn. Vrede op aarde en in de mensen een welbehagen lijken verder weg dan ooit, maar zij die geloven haasten niet. Als u de Loutering ondergaat openen zich ook voor u de hemelpoorten. Zijzee wenst u zalige feestdagen. Zet vooral veel paling op de dis, want in de apocriefe geschriften staat geschreven dat Lou zal opstaan bij het sterven van de laatste paling.
3 reacties
Aan de drie wijzen uit het Oosten bewaar ik de beste herinneringen.
Ze moesten een verre reis afleggen om bij het Kindeke te komen
om hun kostbare geschenken af te geven.
Het stalletje werd op tijd opgezet maar de drie wijzen moesten nog
een hele weg afleggen en iedere dag kwamen ze, een klein beetje dichterbij
om op 3 koningen aan te komen. Zo waren wij als kinderen (2 in getal)
erg betrokken bij het hele kerstgebeuren met vooral na de ijskoude
nachtmis op de fiets thuis aangekomen , te smullen van de worsten broodjes.
In de kerstmis zongen we over”Vrede op aarde, vrede op aarde” daar is in de loop
der jaren niks van terecht gekomen.
Wereld wijd oorlog en strijd, dat is droevig.
Al jaren ben ik op zoek naar een nieuwe visverkoper. Dacht even dat ik bij Caroline moest zijn, maar die was mij -bij nader inzien- toch te boertig. Waar vind ik nu mijn heil?
Met veel plezier lees ik de mooi geschreven, vaak vrolijk sarcastische columns “zijzee”. Dank daarvoor Piter. Deze laatste over de morsige Lou de palingboer was ook weer zeer de moeite waard.
Nee, het wordt toch geen paling bij ons kerstdiner dit jaar; het wordt lof uit de oven. maar mogelijk wel een jenevertje.