Ziekenhuizen zijn ongezonde verblijfplaatsen. Je loopt er gevaar gepenetreerd te worden door geniepige virussen, bacteriën en misschien ook nog ziekteverwekkers waar de geleerden geen weet van hebben (nog niet, de wetenschap staat niet stil). Mensen die in ziekenhuizen werken doen dat met ware doodsverachting. Chapeau!
Patiënten daarentegen vrezen de dood, ze komen naar ziekenhuizen om te overleven. Een tussencategorie vormen de ziekenbezoekers. Zij hoeven niet per se te komen, maar doen het toch, uit naastenliefde, plichtsbesef of een mengeling daarvan, wie zal het zeggen.
Kolossaal
Ik weet niet wat mij precies bezielde toen ik onlangs met enige regelmaat op ziekenbezoek ging in een ziekenhuis. (Wie kent zichzelf?) Ik voegde me daar in een stroom voetgangers en rolstoelers die zich voortbewoog door een kolossaal gebouw met brede gangen, een reusachtige atrium en indrukwekkende trappenhuizen met liften. Als dit streekziekenhuis al zo groot is, hoe imposant moeten academische en grootstedelijke ziekenhuizen dan wel niet zijn, vroeg ik me af.
Poortziekte
In diezelfde periode publiceerde mijn krant een stuk onder de kop: AANPAK OBESITAS LOOPT SPAAK. ‘Obesitas is een poortziekte, wat betekent dat je een grotere kans hebt op andere ziektes’, doceerde professor Liesbeth van Rossem in dat artikel. Volgens deze Rotterdamse internist en andere in het artikel aangehaalde mopperende deskundigen wordt veel te weinig werk gemaakt van obesitaspreventie. Zo zou er in onze boulimische samenleving bijvoorbeeld overal ongezond voedsel voor het grijpen liggen. Dat moet bij wet worden verboden!

Dagblad van het Noorden van 13 augustus jl. wijdde
een hele pagina aan het probleem van de te veel ongezond voer consumerende medemens en liet daarvoor een keur aan
medische specialisten aan het woord.

Verkeerd
Kort daarna las ik in een andere krant een interview met ene Sjaak Wijma, scheidend bestuursvoorzitter van het Zorginstituut Nederland, de instelling die bepaalt welke zorg al dan niet wordt vergoed. Volgens Wijma besteden we ons geld helemaal verkeerd. ‘Waar worden we gezond van? De zorg draagt daar maar tien procent aan bij. De omgeving veertig procent en ons gedrag ook nog eens veertig procent. Waarom geven we dan 110 miljard uit aan die tien procent? Waarom staan er overal McDonalds? Waarom wonen er mensen naast Tata Steel? Waarom wonen er nog mensen langs de snelweg?’
Kroketten
Goeie vragen van Sjaak Wijma, maar laat ik me even concentreren op die McDonalds. Want dat ziekenhuis waar ik doorheen liep (tussen verdacht veel obese types) huisvest een soort snackbar. Vanaf de gang kun je de kroketten zien liggen, zo voor het grijpen op een warmhoudplaat. De heerlijkheden kunnen worden geconsumeerd aan tafeltjes in het nabijgelegen atrium. Ik vermoed dat zo’n ziekenhuis de snackbarruimte verpacht aan de hoogste bieder en daarbij niet moeilijk doet over diens verdienmodel. Zou het in andere ziekenhuizen anders zijn? Als ze het kwaad zelf niet buiten de deur houden, waar lullen die gezondheidsgoeroes dan over? Die ziekenhuizen zijn nog veel gevaarlijker dan ik al dacht, bedacht ik op een avond toen ik drie kroketten vermalend naar de uitgang liep.

De ziekenhuisgang. Op de afbeelding rechts van het midden (in het blauw)
ziet u mij op weg naar de kroketten.
Uitgebluste koks
Dat ziekenhuis was het Scheper Ziekenhuis in Emmen, dat valt onder de Zorggroep Treant, die drie ziekenhuizen en nog 18 andere instellingen bestiert. Een daarvan is De Horst in Emmen, waarvan ik de revalidatieafdeling toevallig ook een paar keer bezocht. Daar geen hapklare kroketten op hete platen, maar het voer dat de clientèle werd voorgezet is er ten hemel schreiend. Bijna dagelijks kregen ze daar aardappelpuree en kapot gekookte groente op hun bord gekwakt. Soms bestond de maaltijd zelfs uitsluitend uit patat met een frikandel. Verse groente? Nooit van gehoord. Van vegetariërs evenmin. Het voer kwam met bakken van buiten de instelling, vermoedelijk bereid door uitgebluste koks. Het zorgpersoneel zei er niets aan te kunnen doen. (Verder niets dan lof voor het zorgpersoneel, ook dat in het ziekenhuis).

VOLOP
Eet goed, herstel snel
&
We zetten volop in op preventie
In een wachtruimte
van het ziekenhuis
lag een tijdschrift
waarvan de cover
de aloude zegswijze
Sizzen is neat, mar dwaan is in ding
maar weer eens
treffend illustreert.
Voor wie het Fries
niet beheerst, dit
betekent dat
je niet moet lullen,
maar poetsen.
Woestijn
Misschien is Treant te groot voor de leiding om deze misstanden te zien. Zo niet, dan laat preventie ze koud, ook al schreeuwen ze het tegendeel van de daken. Ze zijn vast geen uitzondering in de ziekenhuiswereld. Dus mopperende zorggoeroes, verbeter de wereld, begin bij jezelf.

3 reacties
Zijzee, veel mensen laten zich kennelijk verdomd graag manipuleren en verslaafd maken, zo leert ook jouw verhaal. Ga maar eens een tijdje rondkijken in een supermarkt en ontdek wat het gros van de klanten in hun karretjes laadt: heel veel junkfood en voorverpakte bewerkte shit en weinig verse producten, Dat slechte eten in het revalidatiecentrum is natuurlijk goedkoop en voldoet vast aan de smakeloosheid van de grootste gemene deler. Grote kans dat de meeste patiënten ervan smullen. Dat je in ziekenhuizen snoep, ijs en frituur kunt krijgen is natuurlijk niet te begrijpen. Lijkt mij gedegen journalistiek onderzoek waard. En de Sjaak Wijma’s van deze wereld zouden die misstand in ieder geval van de daken moeten schreeuwen, eventueel gepaard gaand met sancties.
Overigens heb ik zelf misschien wat gemakkelijk praten, Na jarenlange consumptie van een redelijke hoeveelheid alcohol en junkfood, probeer ik sinds kort het roer om te gooien. En met resultaat. Binnenkort weer een goddelijk bejaard lichaam, is het streven. Maar het blijft lastig om bier, wijn, bitterbal en kroket onaangeroerd te laten. Want het lacht je iedere dag van alle kanten toe. Enfin, het leven is lijden met een knipoog en een glimlach moet je maar denken.
Menno,
Bier en Beerenburg en andere alcoholische ‘versnaperingen’ stinken als de ziekte. Echt waar.
Ik kan het weten, want ik drink al twee jaar niet meer.
Tip: Gemberbier . Het is verrukkelijk, al moet je er steeds bijzeggen dat je gingerbeer bedoelt.
Sterkte!
Martin
Piter,
Je bent onze steun en toeverlaat in deze grinmmige Wilderstijden. Goed dat je ons niet langer in de kou laat staan.
Wat de artsenij betreft: De vrouw die het al jaren met mij in huis uithoudt zegt altijd: ‘Blijf uit de handen van de medische stand.’ Zij kan het weten, want ze is van dezelfde stand.