GOD EN DE MAMMON, TWEE HANDEN OP ÉÉN BUIK

Omdat de coach van de Leeuwarder eredivisieclub Cambuur heeft moeten afhaken vanwege een ernstig gezondheidsprobleem kwamen zijn spelers vorige week in Breda het veld op met de tekst In Henk we trust op de borst. Alom werd deze demonstratie gezien als hartverwarmend, en dat was ze ook, al was de tekstkeuze opmerkelijk.

Henk de Jong is op afstand de sympathiekste trainer in de eredivisie. Zijn naturel doet denken aan Foppe de Haan, en niet alleen vanwege zijn Friese accent. Flauwe vragen van sportverslaggevers na afloop van wedstrijden krijgen geen vat op hem. Recht voor zijn raap vertelt hij hoe hij zijn team ziet: spelers van de tweede garnituur die door inzet en enthousiasme een heel eind kunnen komen. Cambuur kan volgens hem van elke ploeg winnen, behalve van PSV en Ajax, maar net zo gemakkelijk van iedereen verliezen.

Henk de Jong

Degradatiekandidaat
Cambuur was als nieuwkomer in de eredivisie degradatiekandidaat, maar doet het tegen alle verwachtingen in heel goed, beter zelfs dan Groningen en Heerenveen. Geen wonder dat de spelers met Henk weglopen. Ze geloven in hem, misschien vereren ze hem zelfs. Dat zou verklaren dat ze de boodschap die ze uitdroegen op hun borst hebben gegapt van de Amerikaanse dollar, waarop de woorden In God we trust prijken. Henk als plaatsvervanger van God op aarde dus. Een tekst als een psalm (psalm 91: My God, in whom I trust) of een gebed: God zij met ons – de tekst die ons land muntte. Het hielp, want die dekselse jongens wonnen met 3-1 van Willem 2. Zonder die bede op hun borst gingen ze een week daarvoor nog met 1-6 ten onder tegen Vitesse.

Schietgebed
Het is me wel vaker opgevallen dat voetballers iets hebben met God. Maradonna sprak van ‘de hand van God’ toen hij met een handsbal Argentinië aan het wereldkampioenschap hielp. Voetballers komen niet zelden het veld op onder het slaan van een kruisje en het prevelen van een schietgebedje, de ogen ten hemel gericht. Waarschijnlijk komt het woord schietgebed uit het voetbal, al beweert mijn etymologisch woordenboek iets anders, maar dat is ook maar een mening. Schieten hoort bij voetballen. Zei Cruijff zelf niet: als je niet schiet ken je niet scoren?

‘Schiet!’

De liefde van topvoetballers voor het opperwezen is wederzijds. God is gek op topvoetbal en daarom mogen topvoetballers van hem schatrijk worden. Is God misschien zelf ook voetballer? Welnee, hij is niet selectief, ook andere topsporters overlaadt hij met gunsten. Eerst begenadigt hij ze met talent, dan met doorzettingsvermogen, dan met miljoenen.

Messias
Max Verstappen valt ook binnen deze genade. Multimultimiljonair is hij, ik las dat hij drie Aston Martins, twee Ferrari’s, een Porsche en een privé-vliegtuig heeft. Het is hem van harte gegund, vooral omdat hij ondanks zijn successen zo’n eenvoudige jongen is gebleven. Omdat het geld ook op kan woont hij in Monaco om de belasting te ontduiken. Wie zou in zijn plaats niet hetzelfde doen? Het weer is er mooi en je wordt er net zo hard om bejubeld door ons volk, dat smacht naar een Nieuwe Messias. God zag dat het goed was, schonk hem een slimme bandenwissel en een massaal vanuit Nederland naar Abu Dhabi gevlogen uitzinnig publiek om hem naar zijn titel en een extra tien miljoen euro te schreeuwen. Strijders tegen de CO2-uitstoot die hierop ook maar de geringste kritiek durven te uiten worden in de populaire pers uitgemaakt voor azijnpissers en kunnen in de stront zakken.

De nieuwe Messias

Koopman-dominee
Er valt niet te ontkomen aan de conclusie dat God dol is op topsport en daarbij niet kijkt op een miljoentje meer of minder. God en de Mammon, twee handen op één buik, dus geef de Amerikanen eens ongelijk dat ze hun geld aan hem opdragen. Wij Nederlanders doen dat ook al heel lang. God zij met ons stond vroeger op de rand van onze vroegere guldens en rijksdaalders. Tegenwoordig alleen nog op onze twee-euromunt. De andere munten zijn ongeschikt, die hebben ribbelranden of zijn te dun, doch de koopman-dominee heeft zijn punt gemaakt waar het mogelijk was.

Rijksdaalders

Ús Henk
Maar ik dwaal af van die jongens van Cambuur, die alleen nog maar kunnen dromen van het grote geld. Henk zij met ons was geen optie, dat snap ik. Daarom dus die Engelstalige tekst. Ook wel omdat tegenwoordig alles in het Engels moet. Zelfs in de Friese hoofdstad, waar ze over maar liefst drie andere talen beschikken: het Nederlands, het Fries en het Liwadders. Ik ben niet vies van een beetje Engels, maar had het mooier gevonden als er een regionale touch aan de hartekreet was gegeven en ze bijvoorbeeld met Ús Henk for ever op de borst het veld op waren gelopen. Ús Henk Boppe had ik nog mooier gevonden, ook uit PR-oogpunt. Ach zie die Friezen nou eens, wat een hartveroverend, authentiek volk is dat toch. Maar zelfs het kleinste spoortje Fries mag je niet verwachten van een club met slechts twee geboren Friezen en zes buitenlanders in de selectie.
Dat Henk maar snel beter wordt.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd.