Eind jaren zestig zag ik in Londen een man wiens kogelronde kale kop rondom was getatoeëerd. Ik was verbijsterd. Tot dan was tatoeage voor mij niet veel meer dan een woord. Op kermissen en in cafés zag je wel eens een ankertje of hartje op een zeemansarm. Ook had ik Het Olografisch testament van Belcampo gelezen. Daar bleef het bij.
Dat veranderde toen tatoeages tattoos gingen heten. Het moet een jaar of vijftien, twintig geleden zijn dat ze oprukten in het openbare leven. Eerst nog in bescheiden omvang, maar al gauw werden versieringen op armen, handen, kuiten en halzen gebruikelijk. Eerst walgde ik er van, vooral omdat ik dat blauw vies vond afsteken tegen wit vlees. Ook vond ik de afbeeldingen lelijk. Tattoos op gekleurde huiden vond ik minder erg omdat ze niet zo contrasteerden.
Openbaar kunstbezit
Geleidelijk echter trok ik bij. Vergelijk het met het experiment met gedetineerden die dagelijks in hun cel aan klassieke muziek werden blootgesteld. Een wonder geschiedde: ze gingen het mooi vinden. Ik was een gevangene van de straat, die vanaf de eerste zonnige dag in het vroege voorjaar de mensen zag paraderen in mouwloze hemden en korte broeken om hun steeds rijker versierde lichamen te tonen. Ze waren wandelende exposities en zowaar: ik ging de schoonheid ervan zien. De begrippen exhibitionisme en openbaar kunstbezit kregen een nieuwe dimensie.
Museumjaarkaart
Inmiddels kan ik mijn museumjaarkaart ‘s zomers gerust thuislaten, want dagelijks wandel ik tussen de fraaiste kunstwerken. Niet de kunstenaars die dat altijd al wilden, maar gewone mannen en vrouwen brengen de kunst naar de straat. Zij zijn letterlijk en figuurlijk de nieuwe cultuurdragers. Bitter zie ik op tegen de winter, wanneer het overgrote deel van deze wandelende weelde schuil gaat achter textiel.
Memphis
Ik bewonder de mensen die hun lijf en leden in dienst stellen van kunst. Dikke mensen zijn eindelijk eens in het voordeel, omdat hun lijven meer ruimte bieden. Graag zou ik een blik werpen onder de hemden en broeken, want daar valt vast ook veel te genieten, maar ik ben te verlegen om het te vragen. Gelukkig zijn er voetballers als Memphis, die zo royaal zijn om de tv-kijkers een blik te gunnen op hun rijk geïllustreerde torso’s.
Vintage
Je hebt ook de zg. body art, het beschilderen van naakte lichamen, meestal van vrouwen, met waterverf. ’s Avonds gaat die verf er weer af, dus body art telt niet mee. Tattoos wel, want ze beklijven. Ik betreur dat ik te oud ben om nog mee te maken hoe de tattoodragers straks verouderen, zodat hun kunst gaat rimpelen en lillen. Ik twijfel er niet aan of de tattoos zijn daar zodanig op berekend, zodat ze vintage nog beter uit de verf komen.
Musea
Overal ter wereld bestaan al tattoo-musea. Die zijn belangrijk vanwege hun bewaarfunctie. In Nederland is daar geen aandacht voor, zodat het museum van top-tattoo-artiest Henk Schiffmacher in Amsterdam helaas na anderhalf jaar al moest sluiten. In België, dat in alles voorop loopt, begrijpen ze gelukkig wel dat dit cultuurbezit behouden moet blijven voor het nageslacht. Op initiatief van de faculteit Schone Kunsten en Archeologie van de universiteit van Ukkel is een databank opgezet. Iedere Belg die een tattoo laat zetten is wettelijk verplicht daarvan foto’s op te sturen. Een jury van deskundigen selecteert jaarlijks de tien fraaist getatoeëerde lijven. Na overlijden moeten de nabestaanden ze ter beschikking stellen om te worden opgezet en tentoongesteld in een Nationaal Tattoo Museum. Nederland zou hier een voorbeeld aan moeten nemen. Arie en Memphis gooien alvast hoge ogen.
3 reacties
Op een mooie zomerdag kwamen we in Basel aan. Grote spandoeken over de weg met Tatoofestival. We zaten wat te grinniken wat we op onze dijen zouden graveren. Wel een beetje suf van ons toen we middenin een internationaal doedelzakfestival terecht kwamen. Tja de Duitse taal is niet voor iedereen alert aanwezig……
Zijzee, zie niet teveel op tegen de gure winterdagen met al die bedekte kunstwerken. Als de stormwind door de bomen raast, laat gij uw ongebreidelde fantasie los op al die dunne, normale en dikke lijven. Met een aangename huivering projecteert gij uw bloemrijke beelden op al die blote buiken, ruggen en billen. Cultuurorgasme van het bovenste bordje. Misschien opteert u in het voorjaar dan ook voor een paar zwierige getatoeëerde zijzeegolven op uw wonderschone voor- en achterdelen.
Ik stuur je graag een link. hier staan een aantal oude mensen met tatoeages op gefotografeerd. Mooi om te zien hoe ze nog steeds kunnen genieten van hun kunst.
https://images.app.goo.gl/NF79GfSorkCmFN6K9
Dus oud worden heeft zijn charme.
Geniet van een kleurrijke dag en een zonnig najaar.