Tot mijn schrik zag ik vorige week op tv onze voltallige legertop aan één tafel zitten. De commandanten van de landmacht, marine, luchtmacht en marechaussee alsmede hun opperbevelhebber waren in vol ornaat te gast bij Op1. De tressen, onderscheidingstekens en sterren op de uniformen deden zeer aan de ogen. Help! Waren we overgenomen door een militaire junta?
Die dag (het was 4 april) stond in de Volkskrant ook al een interview met een zo mogelijk nog hogere militair: admiraal Rob Bauer, de huidige voorzitter van het Militair Comité van de NAVO. Al deze houwdegens dragen de boodschap uit dat ons leger dringend extra wapentuig en manschappen behoeft. Maar daar laten ze het niet bij. Zo’n Bauer bijvoorbeeld heeft niet alleen verstand van vechten, en dat zullen we weten. “We hebben een samenleving gecreëerd met op alle speelplaatsen rubberen vloeren zodat kinderen zich nooit meer kunnen bezeren. Ik pleit voor meer eigen verantwoordelijkheid”, aldus de admiraal.
Laat die kinderen zich dus maar een buil vallen. Voor eigen verantwoordelijkheid.
Tot uw orders, admiraal.
Gevulde koeken
Hij bracht me terug bij de jaren dat Prins Bernhard zich als inspecteur-generaal van onze krijgsmacht beklaagde over de geringe weerbaarheid van onze dienstplichtige soldaten (die hadden we toen nog), die zich in de kazernekantines zouden volvreten aan gevulde koeken. Bernhard zelf, zo weten we inmiddels, was meer van de rats, kuch en bonen. Voor gevulde koeken had hij trouwens geen geld, de nood was hoog, hij moest rondkomen van een paar schamele steekpenningen.
STAMPPOTJE
Prins Bernhard trok met blanke sabel de wijde wereld in. Hij was niet van de gevulde koeken, maar wel van een stamppotje (rats), kuch en bonen.
Niet in het openbaar
Ik dwaal af. Waar het me om gaat is dat onze topmilitairen tegenwoordig grossieren in politieke meningen. Zo heb ik de huidige commandant der strijdkrachten Onno Eichelsheim eens horen zeggen dat de tweeprocentsnorm voor onze krijgsmacht niet toereikend is. Wat mij betreft mag hij gelijk hebben, maar dergelijke oordelen waren vroeger voorbehouden aan politici. Die beslissen hoeveel we uitgeven aan onze defensie. Militairen mochten zulke dingen alleen op Het Plein zeggen tegen de minister van Defensie, maar niet in het openbaar.
‘Stappen maken’
Ook bij Op1 vonden de heren (en die ene dame die de baas is bij de Koninklijke Marechaussee) dat ze niet genoeg kregen. Met de bezuinigingen op het leger waren we naïef geweest, we waren in een winterslaap gevallen met z’n allen, zo viel te beluisteren. Niettemin zullen onze generaals als het er op aan komt niet aarzelen te vechten, ook al hebben ze onvoldoende manschappen en materieel. We moeten de Finnen als voorbeeld nemen, want daar is de totale bevolking doordrongen van de noodzaak van een sterk leger. Daar kunnen wij ‘nog stappen maken’, aldus de generaals. Fidan Ekiz en Welmoed Sijtsma, de ondervraagsters van dienst, gaven wat voorzetjes en knikten braaf ja en amen. Het zijn gouden tijden voor de generaals.
De staat van ons leger
De stemming onder de generaals
Politieke zwakte
Poetin is een onbetrouwbare smeerlap, dus de generaals kunnen best gelijk hebben. Sla de Rus op zijn bek, in de woorden van Baudet. Maar het aanhoudende optreden van de topmilitairen is vooral een bewijs van de politieke zwakzinnigheid in ons land. We verkeren in een politiek vacuüm. In de verste verte is er geen politicus te bekennen die nog door het volk wordt geloofd. De man die nog het meest wordt vertrouwd is Wilders. Hoe stompzinnig wil je ’t hebben? Eigenlijk is het verdomd jofel van onze generaals dat ze alleen de media nog maar hebben overgenomen en niet het hele land.
‘Dan wordt Jesse Klaver boos’
De Volkskrant bracht eind januari een reportage over kennismakingsdagen die de landmacht heeft georganiseerd voor jongeren. Een korporaal toonde een paar zware legervoertuigen en zei: ‘Als ik met deze jongens van de gebaande bospaden ga, dan gaan alle bomen als dominosteentjes om. Mag niet in Nederland, dan wordt Jesse Klaver boos. Daarom oefenen we in Hongarije en Duitsland’.
Politiek is nooit ver weg in het leger.
Recente reacties