ONZE RELJONGEREN VERDIENEN BETER DAN LUBBERSKAMPEMENTEN

Bij de recente straatgevechten kreeg ik heimwee naar de Lubbers-kampementen. Mede-zeventigplussers zullen het zich vast nog wel herinneren, maar voor de jeugdige lezer even een opfrissertje: Lubbers, een ambtsvoorganger van Rutte, wilde met die ‘kampementen’ paal en perk stellen aan jeugdcriminaliteit. Dat was in 1993.

Die kampementen kwamen er niet. Toch heb ik heimwee. Toen was er tenminste een vooraanstaand politicus die iets wilde doen. Een daad stellen. Alleen al het woord kampement deed iedere spitsburger deugd. Mij ook. Er kwam een proef in Veenhuizen die faliekant mislukte, iets wat iedere criminoloog en jeugdwerker al had voorspeld. Maar het is het streven dat telt, zei mijn goede vader altijd, je mag mislukken, als je maar je best doet.

Lubbers

Halfzachte politiechefs
Ik heb de politici van tegenwoordig nog niet gehoord over kampementen, ‘prepcamps, Glenn Mills-scholen of hoe al die pogingen om agressieve probleemjongeren op het juiste spoor te krijgen met behulp van een straffe discipline mogen heten. Wel hoor je halfzachte politiechefs op tv beweren dat de oorzaak van het gewelddadige gedrag ligt in de sociale problematiek van de daders. Geen kans op een baan of een huis en zo. Ja, dat haalt je de koekoek.

In luxe badend
Ze zitten allemaal met hun dure telefoons op de sociale media, hebben de middelen om razendsnel naar rellen af te reizen en geld genoeg voor duur vuurwerk en stadionabonnementen. Nog nooit hoorde ik van uitgemergelde hordes die van de honger geen straatsteen meer konden optillen om naar de ME te gooien. Nee, een zich in luxe badend teveel aan testosteron is de oorzaak van al die agressie. En daar moet wat aan gebeuren. Waar is de paal, waar het perk?

Van au
Ik moet toegeven dat ik de reljongeren best bewonder. Ze zijn veel onverschrokkener dan ik. In mijn testosterontijd piekerde ik er niet over om de straat op te gaan om een lekker potje te matten. Ik was veel te bang, want matten doet van au. Daar hebben zíj geen last van, het gevaar is een deel van de kick en pijn en verwondingen strekken tot eer. Het doet me denken aan vervlogen eeuwen, toen rondzwervende huurlingenlegers in Europa dood en verderf zaaiden. Dat zou ook wel wat zijn voor het huidige straatschoelje.

Heerlijk tijdverdrijf
Toen hadden ze nog geen sociale media en bijstandsuitkeringen. Voor massa’s jongemannen was de toestand toen echt uitzichtloos. Gelukkig waren de jongens van toen ook voor de duivel niet bang. Ze hadden overal schijt aan, ook aan hun eigen hachje. Dan is het mooi als je van de nood een deugd kunt maken en in dienst van belligerente vorsten aan de kost kunt komen met vechten, dat heerlijke tijdverdrijf. Mocht betaling achterwege blijven, wat nogal eens voorkwam, geen nood: dan had je het volste recht om de bevolking te plunderen. Kortom, een win-win-situatie voor vorst en soldaat. De laatste liep overigens net zo gemakkelijk over naar de tegenpartij als die meer betaalde. Eigenlijk waren het net profvoetballers.

….een heerlijk tijdverdrijf…(naar Hans Holbein de Jongere)

Geweldsmonopolie
Gevolg was wel dat er aan oorlogen maar moeilijk een eind kwam. Wilden vorsten een vrede sluiten dan moesten ze met goed fatsoen van die huurlingen af zien te komen. Dat lukte vaak slecht, zo’n huurleger hield zichzelf heel aardig aan de praat, het bleef terreur zaaien en plunderen, dus laaiden de gevechten gemakkelijk weer op. Daarom was het ook zo belangrijk dat de macht gecentraliseerd raakte in staten die het geweldsmonopolie opeisten en konden handhaven. Dat gebeurde tenslotte, met als noodlottig gevolg dat onze hedendaagse straatterroristen geen kant op kunnen.

Vechtlustig
Gelukkig bestaat er een alternatief: het Franse Vreemdelingenlegioen. Hier kunnen onze jongens bouwen aan een nieuwe toekomst. Hoewel het Franse leger na Napoleon geen deuk in een pakje boter wist te schieten wentelt Frankrijk zich tot stikkens toe nog immer in La Gloire en heeft het Legioen een geduchte reputatie. Het is per definitie zo vechtlustig dat het in de Tweede Wereldoorlog zelfs tegen zichzelf vocht, de ene helft voor De Gaulle, de andere voor Pétain. That’s the spirit, garçons!

De Gloire van het Legioen

Strakke discipline
Het Legioen is niet kieskeurig; meteen na de oorlog bestond het voor een groot deel uit Duitse soldaten met heimwee naar het front die graag met hun voormalige vijand meevochten in de Franse koloniën in Indochina. Tegenwoordig vechten veel Oost-Europeanen mee, maar Nederlanders zijn niet minder welkom. De Legionairs zitten nu vooral in landen als Tsjaad en Mali en mochten ook meedoen in Afghanistan. Hier moeten we onze reljongeren heen sturen. Hier worden ze van meet af aan onderworpen aan een strakke discipline, maar komt hun agressie volledig aan haar trekken. En, hoe eervol kan het zijn, krijgen ze ook nog een prachtige kepi op de kop gedrukt.

Kepi op de kop getikt

Elysée
Vroeger was het legioen een leger dat vooral bestond uit criminelen, tegenwoordig kom je er alleen in zonder al te veel tekst op je strafblad. Wie met stenen heeft gegooid kan er nog prima mee door. En mocht dat niet zo zijn, dan moet Rutte spoorslags afreizen naar het Elysée om een goed woordje te doen bij zijn vriend Macron. Dat moet hij sowieso doen. “Wij leveren bij jullie een paar bussen vechtlustige jongens af, jullie drillen ze tot modelsoldaten”.

Hein
Dit zal niet aan dovemansoren gesproken zijn, want de Nederlandse soldaat geniet in het buitenland veel respect, zo hebben we tot vervelens toe vernomen van onze generaals en ministers van Defensie. Het valt evenwel te verwachten dat Macron eerst nog even vraagt: “Jullie hebben toch zelf een huurlingenleger sinds de afschaffing van de dienstplicht? Kunnen ze daar niet terecht?” Dan kan Rutte hem haarfijn uitleggen dat de discipline in ons leger in het niet valt bij die in het Légion Étrangère: “La Hollande, hein, vous savez bien, hahaha.”

…La Hollande, hein…

Baudelaire
Na aankomst in het Vreemdelingelegioen leren onze reljongens eerst wat discipline is: kamer opruimen, marcheren en bek houden als je niks wordt gevraagd. Omdat Frans de voertaal is moeten ze de eerste vier maanden minimaal 500 Franse woorden leren, voornamelijk drilbevelen. Na hun Nederlandse onderwijs is dat een geweldige intellectuele inspanning. Die overigens wel eens uit de hand loopt. Zo zat ooit een Nederlandse legionair op zijn brits Baudelaire te lezen. Dat was nu ook weer niet de bedoeling: drie weken cachot.

Geen Baudelaire, maar discipline en echte schietgeweren.

Laurel & Hardy
Onze raddraaiers zullen beslist gemotiveerd zijn als ze moeten kiezen tussen het Vreemdelingenlegioen en de bajes. Ze kunnen zich spiegelen aan Laurel en Hardy, die meermaals in het Vreemdelingenlegioen hebben gediend. De Dikke en de Dunne keken in hun nadagen met veel plezier terug op deze succesvolle episodes, die zijn vereeuwigd in de rolprenten Beau Hunks en The Flying Deuces.
Na de opleiding mogen onze vechtjassen wat ze altijd hebben gewild: vechten met echte schietgeweren in plaats van straatstenen, zonder huilverhalen achteraf bij de rechter. La mort ou les glaïeuls, de dood of de gladiolen. Worden het de gladiolen, dan krijgen ze na vijf jaar de Franse nationaliteit. Wij zijn dus definitief van ze af. Rutte, waar wacht je op?

4 reacties

Naar het reactie formulier

    • Jos Riemersma-Tonnaer op 3 december 2021 om 14:37
    • Reageer

    Camerabeelden kunnen helpen daders op te sporen en ze verantwoordelijk te stellen voor de schade die aangericht is. BETALEN dat kan helpen en voor minderjarigen ouders
    aanspreken en laten betalen. Zachte heelmeesters maken stinkende wonden.

    • Dirk Dragstra op 26 november 2021 om 18:12
    • Reageer

    Gewoon de dienstplicht terug. Wat n rust op straat.

    • Janneke op 26 november 2021 om 12:42
    • Reageer

    Leuk Piter. Trouwens wat schade aanrichten betreft kunnen ze ook nog wel wat leren.
    De aanblik van de Grote Markt was teleurstellend the day after. Zelfs alle bouwmaterialen voor het gemeentehuis lagen nog braaf op hun plaats.
    Allons enfants de la patrie……

  1. Ik herinner me 30 april 1980, we zaten met afschuw naar de tv beelden te kijken van stenengooiers op de Dam in Amsterdam. ‘ Geen woning, geen kroning’ was de leus, de krakers in opstand op de dag dat Beatrix gekroond werd tot koningin. Ik was toen eerstejaars student en ik ergerde me dood aan die mafkezen die met straatstenen op volle kracht de ME aan het bekogelen waren.
    ‘s Avonds was het mis in Groningen stad. Blijkbaar was men opgehitst door de beelden van de tv die middag, want hier richtte de agressie zich juist tegen de krakers die in een pand aan het begin van de Hereweg zaten. Ik heb dat live totaal uit de hand zien lopen en ik moet toegeven dat het reuze spannend was om toe te kijken en wat heen en weer te rennen met een kordon ME- erg achter je aan. Ik zag politiebusjes met een noodgang op mensen inrijden en mijn verontwaardiging was net zo groot als in de middag voor de tv, maar nu omgekeerd.
    Het ging ook allang niet meer om de krakers, het was een spel tegen de macht geworden.
    Uniformen dwingen geen respect meer af, die tijd zijn we in Nederland allang voorbij, zo lijkt het. Misschien moet je het heel anders aanpakken. Alleen politie in burger die staat te filmen met de mobiel (dat valt niet op, dat doet iedereen) en dan achteraf oppakken en de schade laten betalen of iets dergelijks. In ieder geval geen agressie verhogende line-ups, want dat werkt niet. Mensen die de ambulances en brandweer aanvallen, eens een dagje als taakstraf laten meerijden met de hulpverleners. Of films laten zien op de scholen, hoe het is om hulp verlener te zijn….
    Nou ja ideeën genoeg, de vraag is doet men wel genoeg haar best voordat het mislukt? Er lijkt niks te veranderen, de geschiedenis blijft zich herhalen…

Laat een antwoord achter aan Jos Riemersma-Tonnaer Reactie annuleren

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd.